Για να μάθει ο Ελληνικός Λαός
Κοινοί εγκληματίες στην υπηρεσία της Τσέκας – Σπαρασσόμενες Παρθένες από Πειναλέους Μαντρόσκυλους – Διωγμοί κατά των Χριστιανών που θυμίζουν τους Ρωμαϊκούς Χρόνους – Το Μαρτύριο της «Τεχνητής Πείνας»
Επιμέλεια: Βασίλειος Ι. Κετσεκιουλάφης
Πολιτικός Επιστήμων - Διεθνολόγος
Από την επανάσταση και την ίδρυση της Τσέκας σε όλο το κράτος συγκεντρώθηκαν υπό τις διαταγές του αρχηγού αυτής περισσότεροι των 100.000 εγκληματιών κοινού δικαίου, οι οποίοι αφέθηκαν μετά την επανάσταση ελεύθεροι από τα κάτεργα της Σιβηρίας και οι οποίοι με ενθουσιασμό ανέλαβαν όλη την υπηρεσία της Τσέκας που συνίστατο στην συστηματική εξολόθρευση όλων των διανοούμενων υπαλλήλων, αξιωματικών και εκείνων από τους εργάτες και χωρικούς, τους οποίους νόμιζε μάλλον για μορφωμένους και επομένως επικίνδυνους.
Τα κακούργα αυτά στοιχεία δεν άφησαν τίποτα, το οποίο ήταν δυνατόν να ικανοποιήσει όλα τα βδελυρά τους ένστικτα. Και είδε ο δυστυχισμένος ρωσικός λαός τις κόρες του συρόμενες στις φυλακές και εκεί, αφού τις βίαζαν οι ιδεολόγοι «κομμουνιστές» διατελούντες εν κραιπάλη (καθώς εκείνη την εποχή τα οινοπνευματώδη ποτά απαγορεύονταν με θανατική ποινή) τις υπέβαλλαν σε όλα τα είδη των βασάνων μέχρι να αμολήσουν τους πειναλέους τους σκύλους εναντίον των θυμάτων τους, τα οποία, κάτω από τα μάτια τους, σπαρασσόμενα έβρισκαν τον τραγικότερο των θανάτων.
Δεν θα λησμονήσω μία τέτοια φρικιαστική σκηνή σ’ ένα από τα γυναικεία Μοναστήρια της Μόσχας όπου με φυλάκισαν εμένα και 145 Ευρωπαίους διαφόρων εθνικοτήτων μεταξύ των οποίων ήταν και οι αντιπρόσωποι της Αγγλίας, Γαλλίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Ελβετίας, Σουηδίας, Ισπανίας, Ιταλίας και άλλων κρατών, στην Πετρούπολη. Στο νεκροταφείο του μοναστηριού συνάντησα μια γνωστή μου κυρία που ανήκε στην ανώτερη κοινωνία της Πετρούπολης και μόλις με είδε προσέτρεξε και ξέσπασε σε δάκρυα χωρίς να μπορεί ν’ αρθρώσει λέξη. Μετά από λίγες παρηγορητικές λέξεις ησύχασε λίγο και δείχνοντάς μου μια ομάδα γυναικών, περισσότερες από 200, στο βάθος της αυλής του Μοναστηρίου, μου είπε «βλέπετε τις κυρίες αυτές, είναι οι γυναίκες των αξιωματικών μας, τις οποίες κάθε μέρα βιάζουν και τις έχουν μεταδώσει όλες τις ασθένειες. Οι δύστυχες δεν βρίσκουν μέσο ν’ αυτοκτονήσουν. Εάν γιατρέ μου μπορείς να μας προμηθεύσεις δηλητήριο, ο Θεός θα σ’ ανταμείψει για το καλό, το οποίο θα κάνεις· θα σώσεις τόσα δύστυχα πλάσματα από τα βάσανα.
Μετά από λίγες μέρες μας μετέφεραν εμάς τους ξένους σ’ ένα στρατώνα όπου κάθε νύχτα τουφεκίζονταν πολλές δεκάδες Ρώσων χριστιανών, αφού προηγουμένως υφίσταντο στα υπόγεια όλα τα είδη των βασάνων τα οποία μια έκφυλη και αλκοολική φαντασία ενός εγκληματία «κομισάριου» ήταν δυνατόν να εφεύρει. Π.χ. στα υπόγεια τοποθετούσαν τους καταδικασμένους σε θάνατο και τους ανάγκαζαν να ξαπλωθούν στο έδαφος με τα πόδια τεταμένα προς τον τοίχο. Τότε άρχιζε μια απεχθής και αιμοβόρα εργασία του καρφώματος των ποδιών στον τοίχο και των χεριών στο έδαφος.
Μετά έμπηγαν αιχμηρή ράβδο στο στήθος και από την σιαγόνα, ούτως ώστε σε κάθε κίνηση του στήθους ή της κεφαλής να αισθάνεται ο μάρτυρας φρικτούς πόνους. Άλλους περιέλουζαν με βραστό νερό και εν μέσω φρικτών πόνων τους άλειφαν με νάφθα και τους έκαιγαν ζωντανούς.
Τους πολίτες και στρατιωτικούς από τους οποίους ζητούσαν ν’ αποσπάσουν πληροφορίες, τους κάθιζαν στην λεγάμενη ηλεκτρική καρέκλα και συνδέοντας το ηλεκτρικό ρεύμα προκαλούσαν δονήσεις φρικτές αλλά όχι θανατηφόρες και επαναλαμβάνοντας το πείραμα εξανάγκαζαν και αυτούς που είχαν την μεγαλύτερη αντοχή και ισχυρή θέληση να δίνουν τις ζητούμενες πληροφορίες: Έστω και ανύπαρκτες. Τόσα πολλά και ποικίλα ήταν τα μέσα των βασανιστηρίων των Ρώσων χριστιανών, ώστε θ’ αποτελούσαν έναν ογκώδη τόμο, που ωχριούν μπροστά τους οι ρωμαϊκοί διωγμοί κατά των πρώτων χριστιανών. Αλλά το γενικό μαρτύριο το οποίο εφαρμοζόταν σε όλο σχεδόν τον Ρωσικό λαό είναι η τεχνητή πείνα την οποία δημιούργησαν οι «κομμουνιστές» κατά το 1918-1920 για να δαμάσουν την παθητική αντίδραση των εργατών και χωρικών. Μόνο η πείνα του 1920-21 της περιφέρειας του Βόλγα και της Νότιας Ρωσίας ήταν αποτέλεσμα της ξηρασίας. Η πείνα του Βόλγα όπως την ονόμαζαν θα αφήσει στην ιστορία της ανθρωπότητας ανεξάλειπτη μνήμη. Οι φρικώδεις σκηνές της ανθρωποφαγίας συμπληρώθηκαν με τα απάνθρωπα μέτρα των σημερινών συνωμοτών της ανθρωπότητας «Κομμουνιστών». Οι κάτοικοι του Βόλγα άνδρες, γυναίκες, παιδιά διέτρεχαν τις απέραντες εκτάσεις ζητώντας σωτηρία από την πείνα. Ήταν σκιές ανθρώπων και όχι άνθρωποι. Και τι νομίζετε ότι έπραξαν αυτοί οι δήθεν προστάτες των εργατών και των χωρικών; Περικύκλωσαν όλη την περιοχή του Βόλγα με αποσπάσματα της Τσέκας και απαγόρευαν κάθε προέλαση καταδικάζοντας τους χωρικούς και εργάτες να υποστούν τον φοβερότερο των θανάτων, αυτόν της πείνας. Καθένας που επιχειρούσε να διέλθει την ζώνη έπεφτε από τα βλήματα των κακούργων της Τσέκας. Πολλοί νέοι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι, οι οποίοι είδαν το σπαραξικάρδιο αυτό θέαμα επέστρεψαν μετά από λίγες μέρες κατάλευκοι από την φρίκη που τους προξένησε, άλλοι δε παραφρόνησαν.
Σήμερα οι τρομοκρατούμενοι εργάτες και χωρικοί της Ρωσίας επαναλαμβάνουν νυχθημερόν μια κρυφή δέηση εκλιπαρώντας τον Θεό να τους απαλλάξει από τον ξενικό απεχθή ζυγό. Διότι και αυτοί οι κομμουνίζοντες εργάτες της Πετρούπολης και Μόσχας οι οποίοι έλαβαν μέρος στην κατάπνιξη της γνωστής στάσης της Κροστάνδης δεν μπόρεσαν να κρύψουν την φρίκη την οποία αισθάνθηκαν για τα κακουργήματα των Εβραίων των οποίων αυτοί υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες. Από τους 840 εργάτες του Κρέμλ οι οποίοι έλαβαν μέρος στα γεγονότα της Κροστάνδης επέστρεψαν μόνο 350. Επειδή όμως αυτοί αφηγούνταν αφελώς τις φρικτές σκηνές, τιμωρήθηκαν σκληρά. Από αυτούς 210 τουφεκίστηκαν σε μία νύχτα στη Μόσχα, σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους προς τους ιθύνοντες Εβραίους, οι υπόλοιποι εστάλησαν με τον αρχηγό τους Πάντσενκο στον Αρχάγγελο όπου πέθαναν από τις κακουχίες.
 |
| Μια χαρακτηριστική γελιογραφία."Ελευθερία, ισότης, αδελφοσύνη στην σημερινή Ρωσία" |
Επιμέλεια: Βασίλειος Ι. Κετσεκιουλάφης
Πολιτικός Επιστήμων - Διεθνολόγος
Γ’
Από την επανάσταση και την ίδρυση της Τσέκας σε όλο το κράτος συγκεντρώθηκαν υπό τις διαταγές του αρχηγού αυτής περισσότεροι των 100.000 εγκληματιών κοινού δικαίου, οι οποίοι αφέθηκαν μετά την επανάσταση ελεύθεροι από τα κάτεργα της Σιβηρίας και οι οποίοι με ενθουσιασμό ανέλαβαν όλη την υπηρεσία της Τσέκας που συνίστατο στην συστηματική εξολόθρευση όλων των διανοούμενων υπαλλήλων, αξιωματικών και εκείνων από τους εργάτες και χωρικούς, τους οποίους νόμιζε μάλλον για μορφωμένους και επομένως επικίνδυνους.
Τα κακούργα αυτά στοιχεία δεν άφησαν τίποτα, το οποίο ήταν δυνατόν να ικανοποιήσει όλα τα βδελυρά τους ένστικτα. Και είδε ο δυστυχισμένος ρωσικός λαός τις κόρες του συρόμενες στις φυλακές και εκεί, αφού τις βίαζαν οι ιδεολόγοι «κομμουνιστές» διατελούντες εν κραιπάλη (καθώς εκείνη την εποχή τα οινοπνευματώδη ποτά απαγορεύονταν με θανατική ποινή) τις υπέβαλλαν σε όλα τα είδη των βασάνων μέχρι να αμολήσουν τους πειναλέους τους σκύλους εναντίον των θυμάτων τους, τα οποία, κάτω από τα μάτια τους, σπαρασσόμενα έβρισκαν τον τραγικότερο των θανάτων.
Δεν θα λησμονήσω μία τέτοια φρικιαστική σκηνή σ’ ένα από τα γυναικεία Μοναστήρια της Μόσχας όπου με φυλάκισαν εμένα και 145 Ευρωπαίους διαφόρων εθνικοτήτων μεταξύ των οποίων ήταν και οι αντιπρόσωποι της Αγγλίας, Γαλλίας, Ολλανδίας, Βελγίου, Ελβετίας, Σουηδίας, Ισπανίας, Ιταλίας και άλλων κρατών, στην Πετρούπολη. Στο νεκροταφείο του μοναστηριού συνάντησα μια γνωστή μου κυρία που ανήκε στην ανώτερη κοινωνία της Πετρούπολης και μόλις με είδε προσέτρεξε και ξέσπασε σε δάκρυα χωρίς να μπορεί ν’ αρθρώσει λέξη. Μετά από λίγες παρηγορητικές λέξεις ησύχασε λίγο και δείχνοντάς μου μια ομάδα γυναικών, περισσότερες από 200, στο βάθος της αυλής του Μοναστηρίου, μου είπε «βλέπετε τις κυρίες αυτές, είναι οι γυναίκες των αξιωματικών μας, τις οποίες κάθε μέρα βιάζουν και τις έχουν μεταδώσει όλες τις ασθένειες. Οι δύστυχες δεν βρίσκουν μέσο ν’ αυτοκτονήσουν. Εάν γιατρέ μου μπορείς να μας προμηθεύσεις δηλητήριο, ο Θεός θα σ’ ανταμείψει για το καλό, το οποίο θα κάνεις· θα σώσεις τόσα δύστυχα πλάσματα από τα βάσανα.
Μετά από λίγες μέρες μας μετέφεραν εμάς τους ξένους σ’ ένα στρατώνα όπου κάθε νύχτα τουφεκίζονταν πολλές δεκάδες Ρώσων χριστιανών, αφού προηγουμένως υφίσταντο στα υπόγεια όλα τα είδη των βασάνων τα οποία μια έκφυλη και αλκοολική φαντασία ενός εγκληματία «κομισάριου» ήταν δυνατόν να εφεύρει. Π.χ. στα υπόγεια τοποθετούσαν τους καταδικασμένους σε θάνατο και τους ανάγκαζαν να ξαπλωθούν στο έδαφος με τα πόδια τεταμένα προς τον τοίχο. Τότε άρχιζε μια απεχθής και αιμοβόρα εργασία του καρφώματος των ποδιών στον τοίχο και των χεριών στο έδαφος.
Μετά έμπηγαν αιχμηρή ράβδο στο στήθος και από την σιαγόνα, ούτως ώστε σε κάθε κίνηση του στήθους ή της κεφαλής να αισθάνεται ο μάρτυρας φρικτούς πόνους. Άλλους περιέλουζαν με βραστό νερό και εν μέσω φρικτών πόνων τους άλειφαν με νάφθα και τους έκαιγαν ζωντανούς.
Τους πολίτες και στρατιωτικούς από τους οποίους ζητούσαν ν’ αποσπάσουν πληροφορίες, τους κάθιζαν στην λεγάμενη ηλεκτρική καρέκλα και συνδέοντας το ηλεκτρικό ρεύμα προκαλούσαν δονήσεις φρικτές αλλά όχι θανατηφόρες και επαναλαμβάνοντας το πείραμα εξανάγκαζαν και αυτούς που είχαν την μεγαλύτερη αντοχή και ισχυρή θέληση να δίνουν τις ζητούμενες πληροφορίες: Έστω και ανύπαρκτες. Τόσα πολλά και ποικίλα ήταν τα μέσα των βασανιστηρίων των Ρώσων χριστιανών, ώστε θ’ αποτελούσαν έναν ογκώδη τόμο, που ωχριούν μπροστά τους οι ρωμαϊκοί διωγμοί κατά των πρώτων χριστιανών. Αλλά το γενικό μαρτύριο το οποίο εφαρμοζόταν σε όλο σχεδόν τον Ρωσικό λαό είναι η τεχνητή πείνα την οποία δημιούργησαν οι «κομμουνιστές» κατά το 1918-1920 για να δαμάσουν την παθητική αντίδραση των εργατών και χωρικών. Μόνο η πείνα του 1920-21 της περιφέρειας του Βόλγα και της Νότιας Ρωσίας ήταν αποτέλεσμα της ξηρασίας. Η πείνα του Βόλγα όπως την ονόμαζαν θα αφήσει στην ιστορία της ανθρωπότητας ανεξάλειπτη μνήμη. Οι φρικώδεις σκηνές της ανθρωποφαγίας συμπληρώθηκαν με τα απάνθρωπα μέτρα των σημερινών συνωμοτών της ανθρωπότητας «Κομμουνιστών». Οι κάτοικοι του Βόλγα άνδρες, γυναίκες, παιδιά διέτρεχαν τις απέραντες εκτάσεις ζητώντας σωτηρία από την πείνα. Ήταν σκιές ανθρώπων και όχι άνθρωποι. Και τι νομίζετε ότι έπραξαν αυτοί οι δήθεν προστάτες των εργατών και των χωρικών; Περικύκλωσαν όλη την περιοχή του Βόλγα με αποσπάσματα της Τσέκας και απαγόρευαν κάθε προέλαση καταδικάζοντας τους χωρικούς και εργάτες να υποστούν τον φοβερότερο των θανάτων, αυτόν της πείνας. Καθένας που επιχειρούσε να διέλθει την ζώνη έπεφτε από τα βλήματα των κακούργων της Τσέκας. Πολλοί νέοι σιδηροδρομικοί υπάλληλοι, οι οποίοι είδαν το σπαραξικάρδιο αυτό θέαμα επέστρεψαν μετά από λίγες μέρες κατάλευκοι από την φρίκη που τους προξένησε, άλλοι δε παραφρόνησαν.
Σήμερα οι τρομοκρατούμενοι εργάτες και χωρικοί της Ρωσίας επαναλαμβάνουν νυχθημερόν μια κρυφή δέηση εκλιπαρώντας τον Θεό να τους απαλλάξει από τον ξενικό απεχθή ζυγό. Διότι και αυτοί οι κομμουνίζοντες εργάτες της Πετρούπολης και Μόσχας οι οποίοι έλαβαν μέρος στην κατάπνιξη της γνωστής στάσης της Κροστάνδης δεν μπόρεσαν να κρύψουν την φρίκη την οποία αισθάνθηκαν για τα κακουργήματα των Εβραίων των οποίων αυτοί υπήρξαν αυτόπτες μάρτυρες. Από τους 840 εργάτες του Κρέμλ οι οποίοι έλαβαν μέρος στα γεγονότα της Κροστάνδης επέστρεψαν μόνο 350. Επειδή όμως αυτοί αφηγούνταν αφελώς τις φρικτές σκηνές, τιμωρήθηκαν σκληρά. Από αυτούς 210 τουφεκίστηκαν σε μία νύχτα στη Μόσχα, σε αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους προς τους ιθύνοντες Εβραίους, οι υπόλοιποι εστάλησαν με τον αρχηγό τους Πάντσενκο στον Αρχάγγελο όπου πέθαναν από τις κακουχίες.
Συνδεθείτε στη σελίδα μας https://www.facebook.com/antizitro
Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με τα περιεχόμενα του άρθρου
Δημοσίευση σχολίου