Η άγνωστη δράση του δαιμόνιου "Έλληνα" Βασίλειου Ζαχαρία (1849-1936)


Sir Basil Zaharoff: Η άγνωστη δράση του δαιμόνιου "Έλληνα" Βασίλειου Ζαχαρία, όπως πρόσφατα την αποκαλύπτουν άκρως απόρρητα αρχεία του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, που αναφέρονται στη συνδυασμένη δραστηριότητα των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών και του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, την περίοδο 1873-1939.


Συνοπτική ανασκόπηση του Υποναυάρχου Σωτ. Γεωργιάδη (ΠΝ, εα)
Την 1 Απριλίου 2005 έγκριτες Βρετανικές εφημερίδες, όπως οι TIMES και DAILY TELEGRAPH, ανακοίνωσαν το άνοιγμα τον Μάρτιο του 2005 των άκρως απορρήτων αρχείων του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών, της περιόδου 1873-1939. Τα εν λόγω αρχεία αποκαλύπτουν για πρώτη φορά τους μέσω των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών χρηματισμούς Βρετανών πρακτόρων κατά την εν λόγω περίοδο των 63 ετών, για τη συγκέντρωση ζωτικών πληροφοριών ξένων χωρών και τον επηρεασμό υπέρ της Βρετανικής εξωτερικής πολιτικής των αντιστοίχων κρατών, με την εξαγορά σημαντικών ηγετικών πολιτικών και άλλων προσωπικοτήτων τους. Στους χρηματισμούς κορυφαίων πολιτικών και στην διείσδυση Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών με τη δημιουργία δυσμενών εντυπώσεων σε βάρος του τότε πολιτειακού άρχοντα, περιλαμβάνεται στα αρχεία και η Ελλάδα την περίοδο 1914-1918, προκειμένου να απομακρυνθεί η χώρα από την ουδέτερη στάση που τηρούσε και να προσχωρήσει στη Συμμαχία της Entente (Αγγλίας-Γαλλίας-Ρωσίας) κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο (Α΄ ΠΠ). 
Τα άκρως απόρρητα αυτά αρχεία ανέρχονται σε πάρα πολλά έγγραφα, τα οποία ασφαλώς θα τύχουν ενδελεχούς μελέτης από ιστορικούς. Μια πρώτη γενική εντύπωση από το υπ’ όψιν αρχειακό υλικό, μαζί με χαρακτηριστικές πληροφορίες, δίνει συνοπτικά o Keith Hamilton, Ιστορικός του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών και της Κοινοπολιτείας. Κατωτέρω παρατίθενται όσα σημαντικά και άγνωστα αναφέρονται από τον Keith Hamilton, για τη δράση την Ελλάδα του βασικού πράκτορα των Βρετανικών Υπηρεσιών, μεγαλέμπορου όπλων και πολύφερνης προσωπικότητας της εποχής, του Βασιλείου Ζαχαρία, την περίοδο του Α΄ ΠΠ 1914-1918. Ο πολυπράγμονας και δαιμόνιος Έλληνας, επέτυχε να αναγορευθεί για τις υπηρεσίες που προσέφερε στη Βρετανία σε Knight Grand Cross of the Order of the British Empire και έμεινε ευρύτατα γνωστός ως Sir Basil Zaharoff. Το 1915 διέθετε ήδη μεγάλη περιουσία και πολυτελέστατες κατοικίες σε Monte Carlo, Paris και αλλού, κινούμενος με πλήρη άνεση στους υψηλούς κοινωνικούς, επιχειρηματικούς και πολιτικούς κύκλους της εποχής του.
Με βάσει τα αρχεία, ο Ιστορικός Keith Hamilton επισημαίνει ότι η Αγγλία, έχοντας προηγουμένως προσφέρει Ελληνικά εδάφη ως ανταλλάγματα στη Βουλγαρία για την προσελκύσει προς τη πλευρά της και διαπιστώνοντας ακολούθως την αποτυχία του εγχειρήματος της, μετά την προσχώρηση της Βουλγαρίας σε συμμαχία με τη Γερμανία, έστρεψε όλες τις προσπάθειές της προς την έξοδο της Ελλάδας στο πλευρό της, στον Α΄ ΠΠ. Στα πλαίσια αυτά η Αγγλικές Μυστικές Υπηρεσίες διέδιδαν ψευδώς, τονίζει ο Keith Hamilton, ότι ο ουδετερόφιλος Βασιλιάς της Ελλάδας Κωνσταντίνος ήταν δήθεν Γερμανόφιλος, με αφορμή το ότι η σύζυγός του Σοφία, ήταν αδελφή του Γερμανού Κάϊζερ. Συνεχίζοντας ο Keith Hamilton, σημειώνει ότι οι Σύμμαχοι της Entente προσέβλεπαν στον Πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο, με τη συμπαιγνία, όπως γράφει, του οποίου, Βρετανικές και Γαλλικές Ένοπλες Δυνάμεις είχαν καταλάβει τη Θεσσαλονίκη, προκειμένου να εξαναγκασθεί η Ελλάδα να συνδράμει στρατιωτικά τη Σερβία, στην οποία είχε επιτεθεί η Γερμανία με τις Κεντρικές Δυνάμεις.
Ο πολυπράγμων Ελληνικής καταγωγής Βασίλειος Ζαχαρίας γεννήθηκε το 1849 σε πόλη της νοτιοδυτικής Μικράς Ασίας. Αργότερα η οικογένειά του εξορίστηκε στην Οδησσό. Εκεί μετέτρεψε το επώνυμό της σε Zaharoff. Ο Βασίλειος μεγάλωσε σε φτωχογειτονιά της Κωνσταντινουπόλεως. Αλητεύοντας στους δρόμους, έκανε διάφορες δουλειές «του ποδαριού», όχι τόσο αξιοπρεπείς ή νόμιμες, για να κερδίζει χρήματα. Αργότερα, αφού επιτηδεύτηκε και ως αργυραμοιβός, ταξίδεψε στο Λονδίνο. Εκεί βρέθηκε στα Δικαστήρια, σχετικά με υπόθεση κακοδιαχειρίσεως χρημάτων. Από το Λονδίνο, σε ηλικία 24 ετών, έφυγε εσπευσμένα για την Αθήνα, όπου, γνωρίστηκε και συνδέθηκε με φιλία με τον τότε πολιτικό συντάκτη και μετέπειτα Πρωθυπουργό (1915-1916) Στέφανο Σκουλούδη, χάρις στη διαμεσολάβηση του οποίου το 1877 ο Βασίλειος ανέλαβε την εκπροσώπηση της Σουηδικής εταιρείας όπλων Thorsten Nordenfeldt. Στη θέση αυτή ο Βασίλειος ανέπτυξε εξαιρετικές επιδόσεις, επιτυγχάνοντας, μεταξύ άλλων, να πωλήσει Υποβρύχια στο Ελληνικό, Οθωμανικό και Ρωσικό Ναυτικό. 
Γρήγορα ο Βασίλειος δημιούργησε και άλλες επικερδέστατες επιχειρηματικές δραστηριότητες, και αναδείχτηκε όχι μόνο ως άκρως επιτυχημένος πωλητής όπλων, αλλά και ως Τραπεζίτης, Βιομήχανος κτλ, ενώ παράλληλα φρόντισε να αποκτήσει και τον έλεγχο εφημερίδων. Το άστρο του γνωστού πλέον ανά την Ευρώπη και την Ασία ως Basil Zaharoff, ανερχόταν συνεχώς και ραγδαίως και τον ονόμαζαν «Άνθρωπο μυστήριο» και «Έμπορο Θανάτου». Ο Basil Zaharoff είχε αναφέρει σε δημοσιογράφο, λίγο πριν από το θάνατό του σε ηλικία 87 ετών το 1936, ότι στη σταδιοδρομία του είχε την δυνατότητα να προκαλεί πολέμους για να πουλάει όπλα προς όλες τις αντιμαχόμενες πλευρές. Εθεωρείτο επίσης ικανός να προκαλεί την παράταση πολεμικών συγκρούσεων, για να αυξάνει τα κέρδη του από τις πωλήσεις όπλων.
Μετά την έναρξη του Α΄ ΠΠ το 1914, η άριστη γνώση των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής ως και οι εκτενέστατες προσωπικές του διασυνδέσεις με τις σημαντικότερες προσωπικότητες των περιοχών αυτών και της Ευρώπης, έκαναν τον Basil Zaharoff απαραίτητο και πολύτιμο πράκτορα της Αγγλίας. Με την ιδιότητα αυτή πέτυχε να προωθήσει ακόμη περισσότερο τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες και να αποκτήσει όχι μόνο μεγάλα πρόσθετα κέρδη, αλλά να αναγορευθεί και σε Sir Basil Zaharoff. 
Στην Ελλάδα ο Basil Zaharoff χρησιμοποιήθηκε από την έναρξη του Α΄ ΠΠ το 1914 από τη Βρετανία για διείσδυση και ανάπτυξη προπαγάνδας υπέρ της προσχωρήσεως της Ελλάδας στην Entente, στην οποία πρωτοστατούσε η Αγγλία. Για να κερδιθεί η Ελλάδα προς την πλευρά της Entente, o Basil Zaharoff ισχυρίζεται σε επιστολή του που βρίσκεται στα αρχεία και απευθύνεται προς υψηλόβαθμο σύνδεσμό του με το Βρετανό Πρωθυπουργό, ότι χρειάζεται να δαπανηθεί γιά χρηματισμούς στην Ελλάδα συνολικό ποσό Λιρών Αγγλίας 1.500.000. Από αυτά τα χρήματα ο Zaharoff έγραφε ότι είχε ήδη δαπανήσει στην Ελλάδα τα τελευταία 9 χρόνια Λ.Α. 1.200.000 και με ένα συμπληρωματικό ποσό Λ.Α. 300.000, τόνιζε ότι θα επιτύγχανε μέσα σε 20 ημέρες την προσχώρηση της Ελλάδας στην Entente και την έναρξη επιχειρήσεων του Ελληνικού Στρατού κατά της προσκείμενης προς τη Γερμανία Βουλγαρίας. Σημείωνε επίσης ο Zaharoff, ότι ο Αρχηγός του Κόμματος των Φιλελευθέρων Ελευθέριος Βενιζέλος ήταν αγαπητός του φίλος και επίσης ο παλαιός του φίλος και τότε Πρωθυπουργός Στέφανος Σκουλούδης, θα ακολουθούσε τις προτροπές του. Ο Zaharoff συνέχιζε στην επιστολή του ότι αυτό που τότε προείχε, ήταν η εξαγορά 45 Ελλήνων Βουλευτών, των Γερμανόφιλων Ελληνικών εφημερίδων και ενός Στρατιωτικού Διοικητού των Ελληνικών συνόρων, προκειμένου να επιταχυνθεί το τέλος του Α΄ ΠΠ. Ο Βρετανός Πρωθυπουργός, παρά τους ενδοιασμούς των επιτελών του, τελικά δέχτηκε γραπτώς την 11 Δεκεμβρίου 1915 τις προτάσεις της επιστολής Zaharoff, εκτιμώντας μεταξύ άλλων ότι οι Γερμανία είχε περί τους 3.000 δικούς της πράκτορες μέσα στην Ελλάδα και τον έλεγχο των Ελληνικών εφημερίδων. 
Ακολούθως η Βρετανική Κυβέρνηση έθεσε στη διάθεση του Zaharoff το ποσόν των Λ.Α. 1.407.000, καταθέτοντας τα χρήματα εις πίστωση του Zaharoff, σε λογαριασμό του στην Barclay’s Bank. Αμέσως μετά τη λήψη των χρημάτων ο Zacharoff, σημειώνει ο Keith Hamilton, ενημέρωσε τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Στα πλαίσια της προπαγάνδας, ο Zaharoff φρόντισε να ιδρυθεί στην Αθήνα το 1916 Αγγλο-Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, που πήρε τη μορφή Ραδιοφωνικού Πρακτορείου. 
Προκειμένου να ενισχυθεί οικονομικά περαιτέρω ο Ελευθέριος Βενιζέλος, τα αρχεία αναφέρουν ότι οι Βρετανοί διέθεσαν ένα εκατομμύριο Γαλλικά Φράγκα, τα οποία πληρώθηκαν μέσω της Εθνικής Τράπεζας της Αιγύπτου στον Γεώργιο Αβέρωφ, φίλο και πράκτορα, όπως τον χαρακτηρίζει ο Keith Hamilton, του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ο Γεώργιος Αβέρωφ, ήταν ανεψιός και κυριότερος κληρονόμος του Εθνικού ευεργέτη Γεώργιου Αβέρωφ (1818-1899) και κατά την Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια υπήρξε πολιτευτής Ευβοίας και χορηγός του κινήματος του Ελευθερίου Βενιζέλου της Θεσσαλονίκης το 1917, κατά τη διάρκεια του Α΄ ΠΠ, το οποίο απέβλεπε την υποστήριξη της εξόδου της Ελλάδας στον πόλεμο, στο πλευρό της Entente. 
Από δικά του χρήματα ο Zaharoff χρηματοδότησε κατά τα αρχεία με Λ.Α 37.000, την ίδρυση Εκδοτικού Οίκου των Φιλελευθέρων. Επειδή όμως μέχρι τον Ιούλιο του 1916, δεν είχε επιτευχθεί η κήρυξη πολέμου εκ μέρους της Ελλάδας κατά της Βουλγαρίας, ο Zaharoff, ζήτησε και πέτυχε τη Γαλλο-Αγγλική χρηματοδότηση του Κόμματος των Φιλελευθέρων με επί πλέον 5.000.000 δραχμές, για προβλεπόμενα προεκλογικά έξοδα. Παρά την πίεση της Entente προς την Ελλάδα δεν έγιναν εκλογές και η Ελλάδα εξαναγκάστηκε μετά Ναυτικό Αποκλεισμό που της επέβαλαν η Βρετανία και Γαλλία και την επέμβαση Γαλλικών και Αγγλικών στρατιωτικών δυνάμεων, να πάρει μέρος στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στο πλευρό των Συμμάχων.
Η Κυβέρνηση Ελευθερίου Βενιζέλου της περιόδου 1917-1920, η οποία σχηματίστηκε μετά την τον ναυτικό αποκλεισμό της Ελλάδας, τον ναυτικό βομβαρδισμό των Αθηνών, την αποβίβαση Αγγλικών και Γαλλικών στρατευμάτων στη Θεσσαλονίκη, την κατάληψη Ελληνικών νησιών από τους Άγγλους και Γάλλους και κατ’ αξίωσή τους εκθρόνιση του Βασιλιά Κωνσταντίνου τον Ιούνιο 1917, έβγαλε την Ελλάδα στον Α΄ ΠΠ στο πλευρό της Entente και τίμησε τον Basil Zaharoff με το παράσημο του Σταυρού του Σωτήρος. 
Μετά αυτή τη συνοπτική παρουσίαση των άκρως απορρήτων αρχείων από τον Ιστορικό του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών και της Κοινοπολιτείας Keith Hamilton, θα περιμένουμε την ανάλυση του συνόλου των εν λόγω όλως ενδιαφερόντων αρχείων, από τους ιστορικούς.
Πηγή: infognomonpolitics


Για να δούμε όμως ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Sir Basil Zaharoff: ο Χαραλαμπόπουλος αναφέρει ότι: «Άθλιος επίσης υπήρξε ο ρόλος του Μπαζίλ Ζαχάρωφ. Ο Ζαχάρωφ, Εβραίος έμπορος όπλων από την Κωνσταντινούπολη, μονίμως εγκατεστημένος στην Ελβετία, υποδυόταν επί σειράν ετών τον Έλληνα. Στην πραγματικότητα ήταν συνεργάτης της αγγλοεβραϊκής πολεμικής βιομηχανίας ‘Βίκερς’ (Vickers[1]. Υπήρξε από τους πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ήταν το πρόσωπο που ενέπνευσε τον δημιουργό του Τεν-Τεν, Hergé (στο τεύχος «Σπασμένο αυτί» εμφανίζεται ως Basil Bazaroff), για τη δημιουργία του χαρακτήρα της αινιγματικής φιγούρας του εμπόρου όπλων. Χαρακτηρίστηκε «έμπορος του θανάτου» και «μυστηριώδης άνθρωπος της Ευρώπης» με ομιχλώδες παρελθόν, κάτι που «οφείλεται στην εβραϊκή του καταγωγή και συγκεκριμένα από το γκέτο του Βιλκομίρ της Λιθουανίας», και το πραγματικό του όνομα ήταν Emanuel Zachar, ενώ οι γονείς του μετανάστευσαν στην Κωνσταντινούπολη όταν αυτός ήταν τεσσάρων ετών νήπιο, μαθαίνουμε από το ομώνυμο άρθρο του Γρηγόρη Μπέλλου.
Την ποιο ολοκληρωμένη βιογραφία για την ζωή του Basil Zaharoff την είχε γράψει το 1934 ο Guiles Davenport που έλεγε τα εξής γύρω από το μυστήριο της καταγωγής του: «Ορισμένοι λένε ότι είναι Έλληνας και άλλοι ότι είναι γνήσιος Ρώσος, και άλλοι ότι ο πατέρας του ήταν υψηλόβαθμος Ρώσος αξιωματικός και η μητέρα του Τουρκάλα. Μια άλλη εκδοχή τον θέλει να γεννήθηκε στις φτωχογειτονιές του White Chapel, στο Λονδίνο, και μία άλλη ακόμη, ότι το πρώτο φως το αντίκρισε στη Μόσχα, και ακόμη μία άλλη ότι οι βρεφικές του κραυγές για πρώτη φορά διατάραξαν την ησυχία ενός προαστίου στα Μούγλα της Κωνσταντινούπολης. Πολλοί πιστεύουν ότι αποτελεί μία ελληνορωσική μίξη και δεν είναι λίγοι εκείνοι που πιστεύουν ότι είναι γιος ενός Αλβανού αρματολού. Μάλιστα έχει λεχθεί ότι είναι ο απόγονος ενός μυστηριώδους ανατολίτη Εβραίου. Αλλά σε ποιά από αυτές τις ράτσες ανήκει, είναι το μυστικό του ανδρός του ιδίου. Και δεν μοιράζεται τα μυστικά του»[2]. Μερικές αράδες παρακάτω αναφέρει ότι: «Στην πραγματικότητα θα πρέπει ν’ ανησυχεί κανείς πολύ περισσότερο με αυτά που ο άνθρωπος έχει πράξει απ’ το τι αίμα κοιλά στις φλέβες του»[3]. Ο συγγραφέας όμως ανοίγει τα χαρτιά του στο δεύτερο κεφάλαιο που αναφέρεται συγκεκριμένα στην ρωσοεβραϊκή καταγωγή των Ζαχάρωφ. Το κεφάλαιο αυτό ξεκινά με τη φράση: «Οι Ζαχάρωφ της Οδησσού ήσαν Εβραίοι»[4], και εγκατέλειψαν την Οδησσό, λόγω της μακροχρόνιας υποχρεωτικής θητείας των Εβραίων στο ρωσικό στρατό.
Ο ίδιος κάποτε είχε πει: «Ήμουν Ρώσος στην Ρωσία, Έλλην στην Ελλάδα και Γάλλος στο Παρίσι» […] «Εδημιούργησα πολέμους για να πωλήσω όπλα και στις δύο πλευρές… Τα επώλησα σε όποιον μπορούσε να τα αγοράσει…»[5], τεχνική που έμαθε από τους Σιωνιστές Rothschild στον Άγγλο-γαλλικό πόλεμο.
Σε αντίθεση με τον Χαραλαμπόπουλο, οι περισσότερες πηγές τον εμφανίζουν σήμερα ότι ήταν δήθεν ελληνικής καταγωγής, ασχέτως όπως βλέπουμε παραπάνω, το θέμα αυτό έχει απαντηθεί μια και καλή ήδη από το 1934. Σήμερα διαβάζουμε ότι το επίθετο το άλλαξε η οικογένειά του από Ζαχαρίου σε Ζαχάρωφ, όταν αναγκάστηκε να καταφύγει στη Ρωσία, όταν το 1821 ξέσπασαν οι ανθελληνικοί διωγμοί στην Κωνσταντινούπολη. Δεν αναφέρεται κανείς στον νόμο του Τσάρου το 1850 που έλεγε ότι για κάθε ανυπότακτο Εβραίο, θα έπρεπε να επιταχθούν τρία άτομα με ελάχιστο όριο ηλικίας τα 20, και λόγω των συνεχών αναφορών στις ρωσικές αρχές για την φοροδιαφυγή των Εβραίων, κυρίως μέσα και γύρω από την Οδησσό, για κάθε παράβαση 2.000 ρουβλίων θα επιστρατευόταν και ένας Εβραίος στο ρωσικό στρατό. Αυτός λοιπόν ήταν και ο λόγος που έβαλε τέλος στην ήρεμη και ειδυλλιακή ζωή της εβραϊκής οικογένειας Zaharoff, της Οδησσού. Για την αποφυγή λοιπόν της επιστράτευσης, αποφάσισαν οι γονείς του να εγκαταλείψουν την Οδησσό και να καταφύγουν και να εγκατασταθούν στην Κωνσταντινούπολη, ενώ το όνομα Ζαχάρωφ δεν προερχόταν από το ελληνικό, όπως υποστηρίζεται, Ζαχαρίου, αλλά από το γερμανικό - εβραϊκό Zucker (η ζάχαρη), που στα ρωσικά προφέρεται Zahar.

(Απόσπασμα από το βιβλίο Κετσεκιουλάφης Ι. Βασίλειος: "Σιωνιστικός Ιμπεριαλισμός". Τόμος Α': "Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών. Μύθος ή Πραγματικότητα;" Εκδόσεις ANTIZI(tro)-Media & Design Dtp, Αθήνα, 2015, σελ. 475-476).



[1] Βλ. Ιωάννης Θ. Χαραλαμπόπουλος, «Σιωνισμός και Εθνικές Τραγωδίες», Εκδόσεις «Απολλώνειο Φως», Έκδοση 3η – Επαυξημένη, Πετρούπολη – Αθήνα, 2000, σελ. 70.
[2] Βλ. Guiles Davenport, Zaharoff: High Priest of War, Lothrop, Lee and Shepartd Company, Norwood, Η.Π.Α., 1η έκδοση 20 Αύγουστου 1934, 2η έκδοση 30 Αυγούστου 1934, Πρόλογος, σελ. 5.
[3] Βλ. Guiles Davenport, ό.π., σελ 7-8.
[4] Βλ. Guiles Davenport, ό.π., σελ 38.
[5] Βλ. Donald McCormick, “Peddler of Death: the Life and Times of Sir Basil Zaharoff”, Holt, Rinehart and Winston, New York, 1965.


Συνδεθείτε στη σελίδα μας https://www.facebook.com/antizitro

Οι απόψεις του ιστολογίου δεν συμπίπτουν απαραίτητα με το περιεχόμενο του άρθρου

Κοινοποιήστε το:

 
Copyright © ANTIZITRO. Designed by OddThemes